[ มีลายเซ็นนักเขียน ] หนังสือ โชติชีวิตบรรลัยของแพทริก ชั่ยฯ -นวนิยายล่าสุดของอุทิศ เหมะมูล

“นี่คือเรื่องราวหลั่งไหลทางเพศ ผมพบว่าตัวเองโตกว่าวัยของตนเสมอ อยู่ในสายตาของคนโตๆ อยู่ในแวดล้อมของคนใหญ่คนโต เหมือนไม่ได้อยู่กับช่วงเวลาจริงๆ ตรงหน้า แต่ได้รับมอบเวลาอนาคตมาใช้ก่อน เป็นกลุ่มคนที่ได้อยู่ใกล้และได้ใช้ความรู้ ความก้าวหน้า เทคโนโลยีและวัฒนธรรมที่กำลังเปลี่ยนแปลง มีโอกาสก่อนคนอีกชนชั้น ในขณะที่คนอื่นๆ อยู่กับช่วงเวลาปัจจุบัน

ถ้าหากว่าพวกเขาเพิ่งเกิด ผมก็รู้สึกว่าตัวเองเกิดมาห้าขวบปีแล้ว ถ้าหากพวกเขาอยู่ชั้นมัธยมหนึ่ง ผมก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังใกล้จะจบชั้นมัธยมปลาย ถ้าหากว่าพวกเขาฝันใฝ่ถึงการเดินทางท่องเที่ยวด้วยรถไฟ ผมก็มีสมุดตั๋วเครื่องบินอยู่ในมือและนั่งมองบ้านเมืองจากมุมสูงๆ บนเครื่องแล้ว ผมชักว่าวเป็นตั้งแต่อายุเก้าขวบ  ผมถูไถกระเจี๊ยวตัวเองกับขอบเตียงระหว่างมือพัวพันเป็นปลาหมึกกับเรือนร่างสาวใช้ที่นั่งดูทีวีอยู่ด้วยตรงปลายเตียง ค้นพบความเสียวซ่านไร้จุดจบแล้วอยู่ดีๆ วันหนึ่งมันก็ลั่นเปรี๊ยะมีน้ำใสไหลออกมา

ผมตีหม้อครั้งแรกตอนชั้นมัธยมหนึ่ง มีคู่นอนคนแรกเป็นอาอี๊ เพื่อนซี้ของม้าช่วงฤดูร้อนของชั้นมัธยมสี่ แต่อยากจะขอย้อนกลับไปสู่วัยเด็กกว่านั้นอีกสักนิด ผมรู้จักสายตาเกิน ‘เอ็นดู’ ของพวกเพื่อนๆ ป๊ากับม้า สายตาโลมเลียของมาสเตอร์โรงเรียนชั้นมัธยม สายตาที่อยากจะกินผม พร้อมกับนาบมือลงสัมผัสลูบไล้ขาอ่อนผมเวลาเรียกเข้าไปในห้องพักครู การกัดริมฝีปากและทำเสียงดูดลอดไรฟัน ผมรู้ว่าพวกเขาอยากกินผม และลึกๆ อย่างหวั่นๆ ผมก็อยากให้พวกเขากิน

แต่เราต่างก็อยู่ตรงกึ่งกลางของความหักห้ามใจ ได้แต่ฝากริมฝีปากเผยอและเสียงดูดลมลอดไรฟันแสดงออกถึงความใคร่อยากออกมาแทน”

 

อุทิศ เหมะมูล เขียน 

264 หน้า ปกอ่อน