หนังสือ การตายในวันที่ 28 กันยายน -นิยาย LGBTQ+ ไทย - ความรัก ความตาย เงื่อนงำ คำโกหก ปริศนา

จีรณะเพื่อนสมัยเด็กของทีปกร เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ  แต่เมื่อมาเก็บของที่ห้องพักของเพื่อน ทีปกรกลับพบเงื่อนงำว่าการตายในวันที่ 28 กันยายนนั้นมีบางอย่างผิดปกติ  การค้นหาคำตอบและคลี่คลายปมในใจ ทำให้เขาพบกับนิธานเพื่อนสนิทอีกคนของจีรณะ... 

 

“แล้วคุณล่ะ เชื่อผมไหม?” 

“…ผมเชื่อนะ เพราะจีเคยบอกว่าไว้ใจคุณ” 

 

นิยาย "LGBTQ+” ที่เข้มข้นไปด้วย Drama, Suspense, Horror แตกต่างจากนิยายวายจีนหรือนิยายวายแบบพิมพ์นิยม น่าติดตามและเต็มไปด้วยอรรถรสแห่งการอ่าน 

 

--- คำนำสำนักพิมพ์

 

‘ไม่มีใคร ไม่สมควรได้รับความรักหรอก’ ประโยคสั้นๆ เรียงจากถ้อยคำเรียบง่าย อาจเป็นประโยคปลอบโยนสำหรับใครหลายคนที่กำลังสับสน รู้สึกต่ำต้อยด้อยค่าเมื่อต้องเอื้อมคว้าความรักและความปรารถนาดีจนสุดปลายแขน ในโลกที่เราต่างขาดแคลนความจริงใจ และไม่เปิดโอกาสให้บางความรักได้ผลิบาน หรือกระทั่งลิดรอนบางความรักที่เติบโตแตกกิ่งออกนอกกระถางของแบบแผนที่สังคมกำหนด

 

‘ความบังเอิญไม่มีอยู่จริงหรอก’ เป็นวลีที่กล่าวถึงสายใยความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันอย่างน่าอัศจรรย์ เมื่อตัวละครต่างมีที่มาที่ไปต่างกัน หากต้องพบกันเพราะเพื่อนสนิทในวัยเด็กและเพื่อนรักในวัยเรียนมหาวิทยาลัยเสียชีวิตและจากไปอย่างกะทันหัน 

 

‘ผมรักคุณ’ อาจเป็นคำพูดเพื่อบอกรัก แต่รอยยิ้มสว่างไสวที่ได้รับนั้นจริงแค่ไหน เบื้องหลังชีวิตที่ต่างฝ่ายต่างค่อยๆ เรียนรู้กันและกัน มีสิ่งที่ต้องปิดบัง ซ่อนเร้นหรือไม่ ยิ่งหากความรักนั้นเชื่อมโยงกับความตาย เงื่อนงำ คำโกหก ปริศนา และวิญญาณที่ปรากฏตัวเพื่อพยายามสื่อสารอะไรบางอย่าง คำรักที่เคยฝากไว้ยังคงอยู่เสมอไปหรือเปล่า

 

แม้เรื่องราวในหนังสือเล่มนี้เริ่มต้นจากความตาย และดำเนินไปด้วยความสัมพันธ์ของคนสองคน หากแต่ในรายละเอียดของเรื่องราว เรายังได้เห็นมุมมองและมิติความสัมพันธ์อื่นๆ ของทุกตัวละคร 

 

นิยายที่ผู้เขียนรักผู้วาดรัก ผู้ตรวจรัก ผู้พิมพ์รัก ทุกคนเบื้องหลังพิถีพิถันตั้งใจในทุกขั้นตอนของการทำงาน ด้วยความมุ่งหวังที่จะให้ผู้อ่านรัก ขอให้ตัวตนแห่งความรักจงชัดเจนและสมหวัง ในทุกเพศและทุกคน

 

--- บางส่วนจากเนื้อหา

จีรณะเคยถามเซ้าซี้เขาอยู่ช่วงหนึ่งว่าสเป็คของเขาเป็นแบบไหน... ดูเหมือนพอตัวเองมีแฟนก็อยากจะให้เพื่อนมีแฟนขึ้นมาบ้าง แต่ตอนนั้นเขายังไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลยสักนิด นิธานจึงตอบแบบขอไปทีว่า ‘คนที่ยิ้มสวย’

 

...แล้วจีรณะก็เผยรอยยิ้มสว่างไสวอย่างยียวนเป็นที่สุด

 

บางทีทีปกรก็นึกสงสัยว่าความจริงแล้วจีรณะรับรู้ความรู้สึกของเขาบ้างไหม แล้วถ้ารู้...เขาจะได้คำตอบรับหรือปฏิเสธกันแน่ แต่เพราะไม่กล้าถามออกไปจึงได้แต่หยิบยาหนึ่งเม็ดใส่ปากดื่มน้ำตามสองอึกแล้วทิ้งตัวลงนอนให้ผ่านพ้นไปอีกหนึ่งคืน

 

คนเรามีรูปแบบการแสดงออกต่อความเศร้าที่แตกต่างกัน สำหรับคนอย่างจีรณะหรือปาณัสม์คงจะเอาแต่ยิ้มให้คนอื่น...แล้วค่อยกลับไปร้องไห้เงียบๆ เพียงลำพัง แววตาเมื่อครู่ของปาณัสม์คือสิ่งเดียวในวันนี้ที่ทีปกรมั่นใจว่าไม่ใช่ฝีมือการแสดง

 

ความทรงจำของเสียงหัวเราะใต้แสงแดดอุ่นๆ วันๆ แค่วิ่งเล่นจนเหนื่อย แล้วก็กลับไปกินข้าวที่บ้าน ไม่ต้องคิดอะไรซับซ้อน ไม่ต้องรู้สึกอะไรซับซ้อน... และมีความสุขมากจริงๆ

ในโลกที่ไม่มีใครพูดความจริงต่อกันจะมีคนที่ยิ้มให้อย่างจริงใจได้ขนาดนี้จริงๆ หรือ?

 

‘โกหก’ คำพูดเรียบง่ายแต่บาดลึกลงในหัวใจ

 

บางทีเขาก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกของตัวเองที่มีต่ออีกฝ่ายยังเรียกว่าความรักหรือไม่

...แต่สิ่งที่มีต่อตัวตนของจีรณะยังคงเป็นความลึกซึ้งรุนแรงยิ่งกว่าที่เคยมีต่อใครเสมอมา

 

312 หน้า ปกอ่อน