หนังสือ ผมเรียกเขาว่าเน็กไท -นวนิยายถ่ายทอดโศกนาฏกรรมส่วนตัวของคนธรรมดา การเรียนรู้จากโศกนาฏกรรมของคนอื่น

[ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 6]

การยื่นมือออกไปหาใครสักคน นั่นล่ะที่เราต้องการมากที่สุด 

 

เพียงบางเวลาที่ใครสักคนยื่นมือมาสัมผัสเราในยามร่วงหล่น เพียงบางเวลาที่เรายื่นมือไปสัมผัสใครคนนั้นในยามที่เขาปิดประตูอยู่ในห้องที่ไร้ทางออก มีวันเวลาแบบนั้น มีคนแบบนั้นในชีวิต ในช่วงเวลานั้น เราจะพบว่าเราไม่ต่างกัน

 

ผมเรียกเขาว่าเน็กไท เล่าเรื่องของคนไม่สมบูรณ์แบบสองคน ที่มาพบกันอย่างบังเอิญในที่ที่ตนเองไม่สมควรอยู่ คนหนึ่งเป็นชายวัยยี่สิบเศษ มีอาการที่เรียกกันว่า "ฮิกิโกะโมริ" ขังตัวเองอยู่ในห้องมานานนับปี อีกคนเป็นชายวัยกลางคน เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ควรทำงานหัวหมุนอยู่ในบริษัท แต่ทั้งคู่ก็มาพบกันที่สวนสาธารณะ ตอนกลางวัน ในวันหนึ่งที่แสนธรรมดา 

 

เรื่องราวต่อจากนั้นคือการบอกเล่าว่า อะไรคือสาเหตุที่ทำให้คนแรกเลือกขังตัวเองไว้ และยังมีอะไรเบื้องหลังมากกว่าที่เราพอจะคาดเดาได้ ในวันที่พบว่าตนเองไม่เป็นที่ต้องการในที่ทำงานอีกต่อไป ชายคนหนึ่งจึงเลือกที่จะปิดบังความจริงข้อนี้ไว้ แม้แต่กับผู้หญิงที่เขาเรียกว่า คู่ชีวิต

 

พูดอีกแง่หนึ่งก็คือ หนังสือเล่มนี้ถ่ายทอดโศกนาฏกรรมส่วนตัวของคนธรรมดา และการเรียนรู้จากโศกนาฏกรรมของคนอื่น โดยที่เป้าหมายอาจไม่ใช่เพื่อแก้ไขหรือแม้แต่ก้าวข้ามรอยด่างในชีวิตตนเอง แต่คือการอยู่ร่วมกับมันให้ได้...อยู่ให้รอด

 

--- 

 

ถ้ามีอะไรเพียงอย่างเดียวที่ฉันจะสอน ฉันจะบอกเธอว่าอย่าอาย อย่าอายที่จะเป็นคนที่มีความรู้สึก ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม จงรู้สึกมันอย่างลึกซึ้งและด้วยใจที่อ่อนโยน

 

จงรู้สึกมันอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก ด้วยใจที่อ่อนโยนมากขึ้นไปอีก รู้สึกมันเพื่อตัวเธอเอง รู้สึกมันเพื่อคนอื่น แล้วจากนั้น ... จงปล่อยมันไป 

--- 

 

I Call Him Necktie

Milena Michiko Flašar เขียน 

สิริยากร พุกกะเวส มาร์ควอร์ท  แปล 

180 หน้า ปกอ่อน