หนังสือ ค่ำคืน คนเหงา เราและแมว -นวนิยายอบอุ่นหัวใจ ความสัมพันธ์น่าประทับใจระหว่างคนกับแมว

นวนิยายอบอุ่นหัวใจของดูเรียน สุเคงาวะ ผู้เขียน 'โดรายากิขนมนี้ทำด้วยใจ' 

 

“การได้พบกับคนที่เรามองตากันได้ในช่วงชีวิตอันแสนสั้นก็ถือเป็นปาฏิหาริย์อย่างหนึ่งแล้ว”

 

ยามาซากิ เซตะ หรือ ยามะจัง หนุ่มนักเขียนบทรายการโทรทัศน์ฟรีแลนซ์ ผู้ใช้ชีวิตเพียงลำพังในเมืองใหญ่ และยังไม่ประสบความสำเร็จในอาชีพการงานนัก เขามักจะถูกหัวหน้าตำหนิ ท่ามกลางชีวิตลุ่ม ๆ ดอน ๆ  แต่ละวันของยามะจังจึงผ่านไปอย่างโดดเดี่ยว และวิตกกังวลกับอนาคตอันมืดมนของตนเอง วันหนึ่งเขาได้พบกับร้านเหล้าเล็ก ๆ แบบอิซากายะชื่อ “คารินกะ” ในชินจูกุ ร้านหน้าตาธรรมดาที่มีลูกค้าแปลก ๆ มากมาย และมีการเล่นพนันแมวเป็นเกมประจำร้าน 

 

ที่นั่น เขาได้พบกับยูเมะจัง พนักงานหญิงที่ดูเย็นชากับคน แต่อ่อนโยนกับแมวเป็นพิเศษ ยามะจังถูกชะตาเธอตั้งแต่แรกพบ จึงไปที่ร้านนั้นบ่อย ๆ และได้รู้จักกับลูกค้าขาประจำในร้านไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นเกี๊ยะขาร็อก รังนกปรอด คุณพ่อแต่งหญิง ยามะจังพาตัวเองเข้าไปในโลกของยูเมะจัง จนพบความลับที่เธอไม่เคยเปิดเผยให้ใครรู้ สาเหตุที่ทำให้เธอไม่ค่อยไว้ใจคน และเรื่องที่ทำให้เธอผูกพันกับแมวราวกับเป็นครอบครัวเดียวกัน 

 

ท่ามกลางความวุ่นวายสับสนและเต็มไปด้วยปัญหาชวนเหนื่อยล้า ยามะจังกลับพบว่าในวันเวลาเหล่านั้นมีเมล็ดพันธุ์ชีวิตซุกซ่อนอยู่ในร้านคารินกะ ยูเมะจัง แมว และพลังของถ้อยคำ ที่ช่วยให้เขาเติบโตและผ่านพ้นแต่ละวันไปได้ นี่คือเรื่องราวของคนกับแมว และบทกวีที่เหมือนแสงสว่างท่ามกลางวันเวลาที่มืดมนของใครสักคน 

 

หนังสือเล่มนี้เผยให้เห็นความสัมพันธ์ที่น่าประทับใจระหว่างคนกับแมวที่ผูกพันกันอย่างแนบแน่นเหมือนครอบครัวเดียวกัน ในขณะเดียวกันก็พาทุกคนไปสำรวจความต้องการที่แท้จริงในหัวใจของเรา ท่ามกลางโลกที่หนักหนาและอ้างว้าง จนใครบางคนอาจรู้สึกแปลกแยก แต่เรื่องราวหนังสือเล่มนี้จะค่อยๆ ปลอบประโลมเรา ผ่านถ้อยคำที่เหมือนแสงสว่างเล็กๆ ท่ามกลางความมืดมิด 

 

ข้อความจากในเรื่อง 

 

“ถ้าได้รับคำเยินยอ แม้แต่หมูก็ปีนต้นไม้ได้ ยามะจัง เธอต้องยอตัวเองเข้าไว้นะ เวลาไม่มีเรื่องให้ยอ ก็หาเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่สลักสำคัญมาให้ได้สักอย่าง แต่สิ่งสำคัญต่อจากนั้นคือต้องลงมาจากต้นไม้ที่ปีนขึ้นไป การไม่ยอมลงมาและเอาแต่เกาะต้นไม้เป็นเรื่องแย่ที่สุดแล้ว คนที่ลงมาไม่ได้น่ะน่าสังเวช สุดท้ายมักจบลงด้วยการแขวนคอตายอยู่บนต้นไม้นั่นแหละ”

 

ผมคิดว่าสรรพสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ เช่นนี้ ไม่รู้จักหยุดนิ่ง ทุกอย่างไหลไปกับทรายดูด รวมทั้งจิตใจของพวกเราด้วย สิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงมีเพียงแสงจันทร์ แสงสีนวลของมันยังคงส่องทรายแต่ละเม็ดที่ไหลผ่านไป สัจ-ธรรมมันก็คงมีเพียงเท่านั้น เพราะฉะนั้นการได้พบกับคนที่เรามองตากันได้ในช่วงชีวิตอันแสนสั้นก็ถือเป็นปาฏิหาริย์อย่างหนึ่งแล้ว

 

พวกแมวมากระซิบบอกชะตากรรมของมนุษย์ที่พวกมันสบตาด้วยคำพูดซึ่งมีเพียงแมวกับมนุษย์จำนวนน้อยนิดเข้าใจ

 

SHINJUKU NO NEKO

ดูเรียน สุเคงาวะ เขียน 

ฉัตรขวัญ อดิศัย แปล 

264 หน้า ปกอ่อน