[ปกอ่อน] หนังสือ เรือนแรมสีแดง -นวนิยายขนาดสั้น 3 เรื่อง โดย ออนอเร่ เดอ บัลซัค บิดาแห่งนวนิยายสัจนิยมฝรั่งเศส

 

นวนิยายขนาดสั้น 3 เรื่อง โดย ออนอเร่ เดอ บัลซัค บิดาแห่งนวนิยายสัจนิยมฝรั่งเศส 

 

เรื่องแรก ‘ซาร์ราซีน’ (1830) เรื่องราวของประติมากรหนุ่มชาวฝรั่งเศสผู้ค้นพบความงามในอุดมคติจากนักร้องนำฝ่ายหญิงของโรงอุปรากรแห่งหนึ่งในอิตาลี  เขาเพียรพยายามสร้างสรรค์งานประติมากรรมชิ้นเอกโดยมีเธอเป็นต้นแบบ และมุ่งหมายจะครองคู่กับหญิงงามผู้เป็นแรงบันดาลใจของเขาให้จงได้

 

บัลซัคในฐานะศิลปินผู้หนึ่งได้ร่วมวาดภาพแสดงตัวละครเอกและศิลปินในประวัติศาสตร์ ภาพที่เขาวาดร้อยเรียงจากตัวอักษรอย่างประณีตบรรจง ไม่ว่าจะเป็นภาพฉากของเรื่องซึ่งนำเสนอแก่นเรื่องหลัก แก่นเรื่องรอง และบรรยากาศของเรื่อง ภาพแสดงบุคลิกลักษณะของตัวละคร ภาพแสดงจินตนาการของตัวละคร และภาพแสดงเหตุการณ์ในแต่ละฉาก

 

ในขณะที่เรื่องหลักตำหนิติเตียนการสร้างนักร้องเสียงโซปราโน่ในอิตาลี เรื่องรองก็ประณามสังคมชั้นสูงของปารีสที่เมินเฉยต่อคุณธรรม ทว่ากลับบูชาทรัพย์สินซึ่งแม้จะมีที่มาแสนอัปยศ อีกทั้งต้อนรับอาชญากรรมและความอัปรีย์

 

---

 

เรื่องที่สอง 'เรือนแรมสีแดง' คู่หูนักศึกษาแพทย์ชาวฝรั่งเศสถูกเกณฑ์ไปร่วมสงครามในตำแหน่งศัลยแพทย์ผู้ช่วย ทั้งสองเดินทางสู่ดินแดนเยอรมันอันเป็นที่ตั้งของกองทัพสาธารณรัฐซึ่งกำลังจะบุกโจมตีออสเตรีย   ภาวะจำเป็นทำให้สองหนุ่มต้องเข้าพักใน เรือนแรมสีแดง ริมแม่น้ำไรน์ ในคืนเดียวกับที่เกิดเหตุฆาตกรรมสุดสะเทือนขวัญ ซึ่งทำให้ศาลทหารของฝรั่งเศสจำต้องรีบตัดสินคดีความนี้ให้เสร็จสิ้นก่อนเดินทัพต่อไป  กระบวนการยุติธรรมในภาวะไม่ปกติเช่นนี้ ย่อมมีข้อเคลือบแคลง!

 

งานประพันธ์ในปี 1831 ของ ออนอเร่ เดอ บัลซัค ผู้ได้รับการยกย่องว่าเป็น ‘นโปเลียนแห่งอาณาจักรวรรณกรรม’ ผลงานแปลไทยเรื่องล่าสุดของ วัลยา วิวัฒน์ศร จัดพิมพ์ในวาระครบรอบ 222 ปีชาตกาลบัลซัค (1799-2021)  

 

---

 

เรื่องที่สาม ‘หญิงรักร้าง’ (1832) เรื่องรักต่างวัยระหว่างมาดามสูงศักดิ์ผู้หลบลี้มาพักใจในเมืองชนบทของแคว้นนอร์ม็องดี กับบารอนหนุ่มรุ่นน้องที่ถูกแพทย์ประจำตัวสั่งให้มาพักฟื้นร่างกาย ณ เมืองเดียวกัน  ในวงล้อมของสังคมผู้สูงอายุที่เนิบเนือย ผลักดันให้สองหนุ่มสาวได้พบรักกัน

 

เพิ่มเติมด้วย ‘บทวิเคราะห์นวนิยายกับการแปล’ โดยผู้แปล สำหรับสองเรื่องแรก 

 

L’Auberge Rouge

ออนอเร่ เดอ บัลซัค (Honoré de Balzac)เขียน 

วัลยา วิวัฒน์ศร  แปล

264 หน้า ปกอ่อน